Vat oe fiets dan ziede immers iets!

Fietstocht Tilburg - Rome



Vooraf: Klik op de kleine foto's voor een groter formaat.
fietsen: Koga Miyata Randoneur
route: Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Rome deel 1, 2 en 3 van Paul Benjamins.
Tips: aanwijzingen uit de beschrijving uittypen en op de kaart plakken.
neem ook gedetailleerde Michelinkaarten mee voor het fout fietsen.
vertrek: zondag 11 juli 1999
terug: woensdag 11 augustus 1999

Dag 1: zondag 11 juli

Lekker eten bij Peter en Toos.
vertrek:12.00 uur Tilburg
aankomst:18.10 uur Einighausen
afstand: 103,7 km
max.snelheid: 30 km/h
gem.snelheid: 21,3 km/h

De route van vandaag kennen we al zo'n beetje. Het is een aaneenschakeling van de Landelijke Fietsroutes de zgn LF-routes. Het eerste deel is de LF 13b langs het kanaal naar Oirschot. Daarna de LF11 (den Haag - Aken) tot aan Einighausen.
Het is erg warm en de wind hebben we op veel plaatsen tegen. In Veldhoven is het kermis. Gelukkig is het nog niet druk zodat we met de fiets over het kermisterrein, de eigenlijke route kunnen blijven volgen. De weg langs het Schelde-Maaskanaal is lang. Misschien zijn we voor zo'n eerste dag wel wat te hard van stapel gelopen? In Tongerlo zijn we blij als we iets kunnen drinken. Hier blijkt dat het Belgische Cola-verhaal nog niet ten einde is want de Cola Light is nog niet gearriveerd. Bij het wachten op het veer in Stokkem worden we aangesproken door een Belg om onze reserve-binnenband te verkopen. Dit hebben maar niet gedaan want ga maar weer zoeken naar een nieuwe. Ook hier is in het café vanwege de Coca-Cola-affaire nauwelijks een koel blikje drank te koop alleen maar een lauw blikje ijsthee met een smaakje. Na de oversteek van de Maas en de steile klim uit het maasdal hebben we alle twee het blikje halfvol weggegooid, zo zoet en vies!
Oververmoeid kwamen we bij Toos en Peter aan waar we letterlijk even op adem moesten komen. Na een lekkere douche, overheerlijk eten (couscous met een stoofpot(je) van geitenvlees met lekkere salades) en een koud pilsje komt een mens snel weer op krachten. Trudy, Isabel en de buurvrouw Yvonne waren ook daar en samen met de kinderen hebben we een gezellige avond gehad.

Dag 2: maandag 12 juli

Lac 'd Eupen.
vertrek: 09.10 uur Einighausen
aankomst: 15.40 uur Eupen (B)
afstand: 77,2 km
max.snelheid: 54,5 km/h
gem.snelheid: 16,5 km/h

Vanmorgen redelijk op tijd vertrokken. Bram heeft ons de weg door Geleen gewezen. Het eerste gedeelte hebben we via de LF-route gedaan om vanaf Sibbe de officiële route te volgen. Het waait gelukkig minder hard dan gisteren maar het blijft erg warm. De eerste beklimmingen van de Zuid-Limburgse heuvels dienen zich aan. In Gulpen op een terrasje iets gedronken en een groot aantal fietsgenoten bleken het zelfde idee te hebben. Als we in Sippenaeken Nederland verlaten hoeven daar geen bordjes bij te staan om dit kenbaar te maken. Je merkt dit vanzelf aan de slechte Belgische wegen. Het is net als gisteren behoorlijk druk op de weg met andere vakantiegangers. Nu meer auto's die ook willen genieten van het mooie heuvellandschap maar die wel erg hinderlijk zijn op de vaak smalle weggetjes.
De beklimming naar de Hoge Venen gaat zonder al te veel problemen maar vanwege het warme weer besluiten we om, net als afgelopen jaar, in Eupen te overnachten temeer omdat volgens de kaart het nog een hele tijd duurt voordat een eventueel volgende slaapplaats beschikbaar is. Vanaf het Lac d 'Eupen gaat het snel naar beneden. We slapen en eten in het luxe hotel Ambassador (waar de Wezer rustig voorbij kabbelt) wel wat duur maar erg lekker, rustig en lux. Als je door Eupen wandelt valt direct op dat je in het buitenland zit. De auto's binnen de bebouwde kom van deze Duitstalige stad rijden zo verschrikkelijk hard. Zal hier nooit een snelheidscontrole gehouden worden?

Dag 3:dinsdag 13 juli

Dasburg, of wat er nog van over is.
vertrek: 08.50 uur Eupen (B).
aankomst:16.15 uur Dasburg (D)
afstand: 100,4 km
max.snelheid: 57,5 km/h
gem.snelheid 17,5 km/h:

Het heeft vannacht flink geregend. Het is een stuk afgekoeld en daardoor aangenamer fietsweer dan gisteren. De weg van Eupen naar Ternel gaat in een lange klim naar boven. Gelukkig is er niet zoveel verkeer. De rit over de autovrije wegen door het bosrijke gebied van de Hoge Venen is schitterend. Tot 2 keer toe doorkruist een stel reeën en later een vos ons pad. Hier kom je alleen maar een enkele wandelaar en fietser tegen. Ook na het verlaten van de Hoge Venen is de weg erg rustig en verbazingwekkend goed. In Bütgenbach hebben we ook dit jaar weer lekkere broodjes gegeten bij Heinen. Het was er wegens een jaarmarkt erg druk. In de plaatselijke kiosk op het dorpsplein speelde een Tiroler band, onvervalste hoempapa muziek. Op het terras ontmoeten we een stel uit Veldhoven dat ook naar Rome fietst. Ze hadden in de Hoge Venen nogal verkeerd gereden maar wat wil je als je kopieën van kopieën maakt als routebeschrijving.
De weg daalt vanaf hier naar de Our toe wat erg mooi en plezierig fietsen is.
Onderweg moeten we op de grens België - Duitsland, 1 keer schuilen tegen de regen. In een oude boerenschuur is plaats genoeg. Een ander Nederlands stelletje dat ook op de route zit, geeft er de voorkeur aan om onder de boom te blijven staan. Nadat we de beschermhoezen over de tassen getrokken hebben gaat de reis verder. Vanaf Burg Reuland, Duitsland in, gaat de weg erg steil omhoog. Een Nederlands gezin met nog redelijk jonge kinderen en volle bepakking loopt naar boven. Tijdens deze beklimming loopt voor de eerste keer de ketting van de fiets. Ook de versnellingschakelaar voor het grootste voortandwiel werkt niet meer. Gelukkig hebben we deze voor de verdere reis het minste nodig. De weg door Duitsland geeft een prachtig uitzicht over de uitlopers van de Eifel. Er wordt hier nog erg veel haver, gerst (of een combinatie hiervan) en tarwe verbouwd. De afdaling naar Dasburg op de grens met Luxemburg is spectaculair. Alleen jammer van mijn achterrem die niet goed was afgesteld en daardoor een angstaanjagend geluid produceert. In Dasburg (wat we groter ingeschat hadden) bleek de VVV( of wat hier voordoor moet gaan) gesloten. De hotelkeus bleek ook beperkt tot slechts hotel Zur Post. Voor het VVV-kantoor kwamen uit een naastgelegen café, twee Nederlanders die we later nog meer zouden ontmoeten. Hotel Zur Post bleek vol te zijn maar een tegenover gelegen vakantiewoning bleek voor de prijs van een hotelkamer te huur. Een schitterend huisje met alles d'r op en d'r aan. We wilden hier wel zelf ons potje koken, koffie zetten was al geen probleem. Helaas bleek het dorpje geen kruidenierswinkel te hebben maar bij het benzinestation, de rivier over in Luxemburg, was wel een uitgebreide winkel. Helaas, gesloten op dinsdag. Dan maar eten in het hotel. Ook lekker en niet duur. Tijdens het eten op het terras kwam het stel uit Veldhoven langs gefietst, op zoek naar een camping. Het hotel, bleek later, werd vooral door Nederlanders bevolkt. Trouwens, Luxemburg is in de vakantie sowieso één Hollandse kolonie.

Dag 4:woensdag 14 juli

Vergane glorie in Sierck les bains
vertrek: 09.00 uur Dasburg (D)
aankomst:15.30 uur Sierck les Bains (F)
afstand:106,5 km
max.snelheid: 55,5 km/h
gem.snelheid: 19,7 km/h

Vandaag Luxemburg van noord naar zuid doorkruist. Niet voor niets gaan hier veel mensen op vakantie. Wat een schitterend land. Vooral het stuk langs de Our, het Müller- en Blumenthal. Vanaf Ehnen gaat de route aan de Duitse kant van de Moezel verder. Lekker vlak maar met erg veel tegenwind. De omweg over het spoor met verzoek om de spoorbomen te openen hoeft niet meer. Er is direct langs de Moezel een stuk nieuw fietspad bijgekomen.
In Sierck les Bains in hotel Le Central met uitzicht over de Moezel (en het spoor), overnacht. We wilden ons geestelijk voorbereiden op de rit door Lotharingen. Dit kun je beter niet in Sierck les Bains doen. Wat een troosteloos dorp en dito hotel. We hadden niet in de gaten dat het vandaag Quatorze Juillet is waardoor alle winkels gesloten waren. Gelukkig gingen de groenteboer en de bakker daagsnaderhand wel op tijd open. In een bar, vlak bij het hotel, schonk men Wieckse Witte (biere blanche) en zoals op heel veel plaatsen in Frankrijk, Heineken. Gegeten in het hotel (bij gebrek aan beter) wat niet tegenviel (lekkere vis).

Dag 5:donderdag 15 juli

Avond in Mitersheim.
vertrek: 09.00 uur Sierck les Bains (F)
aankomst:15.30 uur Mittersheim
afstand:127,6 km
max.snelheid: 49,5 km/h
gem.snelheid: 18,0 km/h

Vóór het ontbijt naar de bakker en groenteboer om er zeker van te zijn dat we Lotharingen goed door zouden komen. De dag begint direct met een flinke stijging wat de spieren goed warm maakt. Dat blijkt ook nodig want zeker bergafwaarts is het koud en krijg je kippenvel en zeker niet alleen van de thril. Het blijkt dat een bepaalde gedachte door ervaring vaak versterkt kan worden in positieve of negatieve zin. Lotharingen blijkt tot nog toe erg mee te vallen. Misschien omdat we nu een maand eerder zijn dan vorig jaar waardoor alles veel groener is. Onderweg veel eindeloze vlaktes met koolzaad dat hier en daar al geoogst is (hoe?). Wat zal dat in de lente een mooi gezicht zijn als al deze velden in bloei staan. Het is waarschijnlijk daarom een ideaal vogelgebied. Verschillende koperwieken gezien onderweg. Hier en daar komen ook de bloeiende zonnebloemvelden inzicht, ook mooi. Verder blijft het in Lorain behelpen wat eten en drinken betreft. Op de fietskaart staan symbolisch diverse koffiekopjes en bestek getekend maar geen enkel café of restaurantje is er open. Je merkt dat hier geen Hollanders wonen want anders had je hier een goudmijntje aan alle passerende fietsers onderweg richting Rome. Als je hier de weg vraagt en je probeert in je beste Frans duidelijk te maken waar je naar toe wilt, krijg je voor je twee worden gesproken hebt al uitgelegd waar de weg naar toe gaat. Maar blijkbaar komt er niemand op het idee om er een bordje neer te zetten (m.u.v. Guinzeling). Voor de kruidenierswinkel in Mittersheim voor de 3de keer het echtpaar uit Veldhoven ontmoet. Overnacht en gegeten in hotel L'Escale, erg lekker (alweer vis en nog steeds geen Franse frietjes) en gezond. De auto's en met name de vrachtauto's rijden hier erg hard (zeker geen begrenzer). Sommige houden wel rekening met fietsers waardoor het tegemoetkomend verkeer de berm in moet.

Dag 6: vrijdag 16 juli


vertrek: 07.30 uur Mittersheim (F)
aankomst: 17.15 uur Bergheim(F)
afstand: 131,6 km
max.snelheid: 61,0 km/h
gem.snelheid: 18,0 km/h

Vanmorgen vroeg vertrokken i.v.m. de grote vuurproef, de col du Donon (800m). Na het boodschappen doen fietsen we een flink stuk over een redelijk fietspad met rechts een kanaal en links diverse grote meren waar (ook gisteren overdag) niets te doen is. De weg is vlak en dat schiet lekker op. Bij het plaatsje Hemming reden we pardoes de autosnelweg op. Er staan hier geen waarschuwingen o.i.d.! Dan maar over de vluchtstrook terug en een afslag verder nemen. Ook in Hemming zelf bleek alles niet zo duidelijk, dus even moeten zoeken. Na Lorquin de afslag Les Donon gevolgd wat ook al niet volgens het boekje was. Waarschijnlijk hebben we hier wat omgereden en daardoor wat meer moeten klimmen dan noodzakelijk was. Uiteindelijk toch aan de beklimming van de col du Donon begonnen. Met op tijd even rusten valt het (achteraf) reuze mee. We hadden wel iets lekkers verdiend vonden we zelf en bestelde in het restaurant van het dorpje Col du Donon, op aanraden van het boekje, de beroemde bosbessenvlaai. Deze staat bij wijze van spreken al op tafel als er fietsers aankomen. De aanvullende salade is waarschijnlijk minder beroemd maar zeker zo lekker.
Hier ontmoetten we ook de 2 fietsers uit Dasburg weer. Twee broers uit Eindhoven (Waalre). Even geklets en daarna aan de afdaling begonnen. Helaas de verkeerde. Met dalingen tot 15% ging dat erg hard. Maar het eerste dorpje wat we binnen reden stond niet op onze kaart. De Michelinkaart erbij gehaald en het bleek dat we aan de verkeerde kant naar beneden gingen. Wat nu? Terugrijden was erg zwaar. Terwijl we de kaart aan het bestuderen waren kwamen ook de twee broers naar beneden suizen. Nog net konden we ze waarschuwen dat dit niet de juiste route was. Na enig overleg reden zij terug en voor ons zat er ook niets anders op. Het was máár 5 kilometer maar wel erg zware kilometers. Een van de twee broers heeft bergopwaarts het zelfde tempo als Henriëtte en in zulke omstandigheden schept dat een band. Boven aan de berg maken we tijdens het uitrusten wat meer kennis met elkaar en een van de twee broers blijkt een collega van het Koning Willem I college uit den Bosch te zijn. De afdaling daarna, aan de goede kant van Le Donon, was gaaf. Het vervolg 20 km langs een drukke weg was minder leuk en gevaarlijker dan de afdaling. Op weg naar col de Stiege verloren we de broers weer uit het oog. Het beklimmen van deze berg viel reuze mee en de afdaling was des te leuker. 19 km bergafwaarts schiet lekker op. In Thanville een primeur; heuse fietspaden langs de weg en een speciaal aangelegde fietsroute met bordjes bewijzerd. De eigenlijke route vanaf Scherwiller loopt door de wijndorpjes terwijl er een lokale fietsroute door de wijngaarden loopt. Wij kozen voor de laatste, misschien niet zo mooi maar rustig en vlak. In Bergheim een oud gezellig wijndorp, in hotel Le Parc, net buiten de eeuwenoude poort, overnacht en gegeten (niks bijzonders en er mogen ook honden op de kamer). In Bergheim zijn na 9 uur de dagjesmensen naar huis en valt er niets meer te beleven.

Dag 7:zaterdag 17 juli (Koen jarig)


vertrek: 08.00 uur Bergheim(F)
aankomst:17.00 uur Rheinfelden(D)
afstand:137,6 km
max.snelheid: 46,5 km/h
gem.snelheid: 19,1 km/h

Vandaag vertrokken voor de wijnroute maar die blijkt te veel vervuild door auto's. Daarom maar weer snel de route door de wijngaarden opgepikt. In veel dorpjes worden voorbereidingen getroffen voor de plaatselijke wijnfeesten. De ooievaars in de Elzas geven een speciaal karakter aan de omgeving. Zeker 3 bewoonde nesten gezien
Allengs gaat de omgeving van wijnbouw over in landbouw dus vlakker en armer. De overstap van de heuvelachtige Vogezen naar het vlakke Rijndal geeft aanleiding tot kilometers maken. Ook het eentonige landschap hier geeft geen aanleiding om het wat rustiger aan te doen. Omstreeks 15.00 uur rijden we Basel binnen op zoek naar het HBf om vanaf hier de bewijzerde Zwitserse fietsroute 2 naar de Romeinse nederzetting August te volgen. De bewijzering valt nog niet mee. Dat kunnen ze in Frankrijk en uiteraard Nederland beter. In Basel nog een reusachtige dinosaurus tegengekomen. Wat tot nu toe uitgebleven was, vandaag dus wel. Om bij een kruising de fietsbordjes te lezen snelheid geminderd. De weg liep echter ook nog wat omhoog zodat je snel stil staat. Met de schoenen vast aan de pedalen kan je je niet staande houden en ga je om als een blok. Twee meisjes die net de kruisende weg overstaken keken wel erg verrast op en boden spontaan hulp aan maar gelukkig dienden de fietstassen als valbreker en kunnen we zonder mankementen aan de fiets en alleen enkele schaafwonden de weg vervolgen. In het Duitse Rheinfelden in hotel Oberrhein geslapen en in het naast gelegen restaurant erg lekker (het beste van de hele tocht) Geschnetseltes gegeten. In Rheinfelden was van alles te doen waaronder 's avonds een open air Kino met een film van Asterix & Obelix. In bed konden wij volop (van het geluid) meegenieten.

Dag 8:zondag 18 juli

Ook in Zwitserland eindeloze zonnenbloemenvelden.
vertrek: 08.30 uur Rheinfelden(D)
aankomst: 17.10 uur Frauenfeld (CH)
afstand: 123,6 km
max.snelheid: 50,0 km/h
gem.snelheid: 18,6 km/h

Vandaag na een uitstekend ontbijt gekozen voor de Rijnroute aan Duitse kant. De goede bewijzering beperkt het zoeken tot een minimum en ondanks wat kiezelpaadjes schiet dit lekker op. Vandaag is Henriëtte aan de beurt. Bij een steil stuk helling liep tijdens het schakelen de ketting van de fiets. Je staat dan erg snel stil en dan ga je. Gelukkig ook hier alleen wat schaafwonden maar wel een ernstige tekortkoming van de Koga fietsen. De Rijnroute loopt bij Herdern via een waterkrachtcentrale naar Zwitserland zowat de enige gelegenheid om zonder douane Zwitserland binnen te komen. Voor Waldshut staat aan de Zwitserse kant van de Rijn een reusachtige kerncentrale. (Waarom staan die altijd aan de grens als men beweert dat die dingen zo veilig zijn?)
Het is vandaag wel erg warm om te fietsen, zeker in open veld en het lijkt wel of heel Zwitserland aan het brödelen is aan het water (Thur). In Rheinheim zijn nog duidelijk de gevolgen van de hoge waterstanden in de Rijn van afgelopen maand te zien. Veel zandzakken en afgestorven boomgaarden. In Hohentengen een Saladteller gegeten, niet normaal zo groot en erg lekker.Erg lekker. Onderweg hangen de Udense zwarte (kersen), zo smaken ze althans, te rotten aan de bomen. Een leer staat klaar om zelf te plukken.
We wilden eigenlijk overnachten in het eeuwenoude Karthuizerklooster. Een erg leuke plaats met geschiedenis waar we flink voor moeten klimmen en omrijden maar ook erg duur. Daarom maar doorgereden naar Frauenfeld en in hotel Blumenstein, tegenover het station, overnacht. Weliswaar iets goedkoper maar erg warm, lawaaierig en voor die prijs een minderwaardig hotel. (Waarom krijgen eendagsreizigers toch vaak de slechtste kamers?) Bij de Italiaan gegeten en later op een Mexicaans terras iets gedronken. Spijt dat we daar niet gegeten hebben maar ja ge kunt niets alles hebben.

Dag 9:maandag 19 juli

De Ill heeft een stuk fietspad nodig.
vertrek: 08.00 uur Frauenfeld (CH)
aankomst: 15.30 uur Feldkirch (A)
afstand:114,8 km
max.snelheid: 49,0 km/h
gem.snelheid: 19,2 km/h
Het is vandaag beter fietsweer dan gisteren.
Na een flinke klim in Bischofszell en even een verkeerde route gereden te hebben waardoor we het voetveer over de Zitter missen, zijn we tegen de middag bij de Bodensee, een markant punt op weg naar Rome. Hierna vervolgde we de weg weer langs de Rijn. Ook hier zijn de gevolgen van de hevige regenval van de laatste weken nog duidelijk te zien en een aantal wegen zijn (zeker voor auto's) nog afgesloten. Met de fiets gokken we maar dat we erdoor kunnen en dit blijkt ook zo te zijn. Bij de monding van de Ill in de Rijn op de grens met Oostenrijk heeft deze rivier een groot stuk van de weg weggeslagen. Nog steeds bruist het water met grote kracht door het kleine riviertje. Tegen het einde van de middag begint het licht te regenen en 's avonds in Feldkirch onweert en regent het stevig. In het Oostenrijkse stadje geslapen in hotel Loewen waar s'morgens aan het ontbijt busladingen Russen en Polen zich de westerse overdaad goed laten smaken. In Johaniterhof op de Marktplatz lekker gegeten. In dit restaurant heeft iemand met smaak de inrichting ter hand genomen, een dito kok en vriendelijk personeel aangesteld.

Dag 10:dinsdag 20 juli

De Via Mala-slucht.
vertrek: 08.00 uur Feldkirch (A)
aankomst: 16.30 uur Andeer (CH)
afstand: 99,4 km
max.snelheid: 47,5 km/h
gem.snelheid: 17,4 km/h
Na het onweer van gisteren is het vandaag aangenaam. De Douane van Liechtenstein wil onze passen zien en weten waar we naar toe fietsen. Het landschap met enerzijds de Rijn en aan de andere kant de hoge rotswanden van de soms met sneeuw bedekte Alpen levert erg mooie plaatjes op. In Chur gegeten en even buiten dit stadje komen we onze vriend van het Koning Willem I College weer tegen, nu stik alleen. Hij vraagt of hij een eind met ons mee mag fietsen. Natuurlijk hebben wij geen bezwaar en het blijkt dat deze Jan al vele duizenden kilometers fietservaring heeft van overal ter wereld. Een naam om te onthouden voor adviezen en tips en niet alleen op fietsgebied zoals zal blijken. Samen fietsen we naar de Polenweg, het boekje heeft gelijk, erg mooi maar ook erg steil (de enige plaats waar we van de fiets af moeten, behalve Jan natuurlijk). Jan is opzoek naar een bekende op een of andere camping in deze buurt. Als blijkt dat ook via de GSM deze persoon onvindbaar is, besluit hij met ons verder te fietsen, al een eind bergopwaarts zodat de grote oversteek van morgen iets minder is.
Op de eerste kilometers wordt flink aan de weg en tunnels gewerkt. De weg is gedeeltelijk afgesloten en het verkeer wordt op diverse plaatsen met stoplichten geregeld. Ook nu merk je dat met fietsers geen rekening wordt gehouden. De automatische verkeerslichten werken alleen maar op auto's en als je bij groen doorfiets blijkt de tijd te kort zodat de auto's je al tegemoet komen voordat jij de tunnel uit bent. In het begin wacht je nog braaf op groen maar bij het volgende verkeerslicht fietsen we gewoon door, rood of niet.
Bij de Via Mala, een erg mooie Slucht, laat ik, gelukkig een leeg, fotorolletje in de afgrond vallen. Jan heeft met iedereen direct contact niet op de laatste plaats vanwege zijn uitstekende beheersing van de talen. Zo ook als hij bij het plateau van de Via Mala van achter een hekje zich voordoet als bezoeker van een dierentuin wat zo ook opgevat wordt door de Duits sprekende toeristen..
In Andeer in hotel Post geslapen en gegeten. In vergelijking met Frauenfeld lekker goedkoop en veel beter. Je merkt de Italiaanse invloeden al. Jan moet bij ons op de kamer douchen wat de gezamenlijke prijs weer drukt.

Dag 11:woensdag 21 juli

Hoog, lang en warm.Italiaanse invloeden in Andeer(CH).
vertrek: 08.10 uur Andeer (CH)
aankomst: 16.00 uur Vercéia (I)
afstand: 74,9 km
max.snelheid: 59,0 km/h
gem.snelheid: 15,7 km/h
Na een gezellige avond met Jan van der Vijfeiken waarbij we ouderwets op z'n Brabants gebuurd hebben moest het vandaag gebeuren, de Alpen over, via de Splügenpas ruim 2100 m.
In Sufers hebben we onze eerste stop met een bakske koffie. Daarna rijden we vlot de verkeerde weg in. Bij het keren valt Henriëtte voor de tweede keer onder de fiets. Het blijkt lastig te vinden en we worden door een stel oudere dames de verkeerde weg ingestuurd. Dan nog maar een keer vragen en hierbij kom ik zo ongelukkig te vallen dat ik waarschijnlijk een rib o.i.d. kneus. Het doet in ieder geval behoorlijk zeer. Het grappige is dat de knaap waar ik de weg aan vroeg, terwijl ik op de grond lag, gewoon door vertelt als hoorde het geheel bij een bepaalde act. De klim naar boven levert steeds meer mooie plaatjes en ondanks de lagere temperaturen ook meer zeetdruppels op. Onderweg worden we voorbij gereden door een langlaufer op wielen die zich voornamelijk met twee stokken naar boven duwt.
Rond 12.00 uur iets gegeten in een restaurant op + 1 km voor de top. Op de top zelf even gestopt voor de de nodige felicitaties, foto's enz. Het blijkt dat bij zo'n operatie een goede voorbereiding in zowel fysieke als geestelijk zin erg belangrijk is en achteraf blijkt het altijd mee te vallen.
Aan de andere, Italiaanse,kant de afdaling ingezet. Wat een verschil, slechte wegen, auto's die je keihard voorbij scheuren, koeien en geiten los langs de weg, onverlichte, water lekkende, natte tunnels. Op zich ook een hele ervaring zo'n afdaling van 25 km. Beneden in Chiavenna, koffie gedronken en direct een half miljoen Lire gepind. Daarna op weg naar ons eerste Italiaanse hotel. In Vercéia staat een leuk hotel aan de rand van het Lago di Mezzola dat ons wel iets lijkt. Afscheid genomen van Jan, die verder rijdt naar een volgend dorp waar een fietsvriend van hem woont, en beloofd om contact te houden. Geslapen en gegeten in hotel Barcaccia waar zo te zien vaak (vandaag gelukkig niet) glamourfeestjes gehouden worden. Henriëtte heeft in het zwembad van het hotel enkele baantjes getrokken. In en aan het meer was verder niks te beleven of te doen. De eerste ervaring met Italië waren zoals (bevooroordeeld) verwacht. Slechte (soms erg) wegen, nauwelijks bewijzering, in het hotel de airco en koelkast die het niet doen, geen batterijen in de afstandsbediening, de douchekraan staat op z'n kop of is verkeerd aangesloten, geen pizza te krijgen zoals veel op de menukaart niet verkrijgbaar is. Maar we moeten hier nog 3 weken zijn dus optimistisch zijn en blijven volgens Henriëtte. Om het hotel stikt het van de hagedissen die zelfs op je fietstas zitten.

Dag 12: donderdag 22 juli (rustdag)

Commentaar overbodig.
vertrek: 08.00 uur Vercéia (I)
aankomst: 10.00 uur Menaggio
afstand: 33,8 km
max.snelheid: 40,0 km/h
gem.snelheid: 19,8 km/h
Bij het vertrek uit het hotel is het wel bewolkt maar regent het gelukkig nog niet. Onderweg in een bar als ontbijt, sterke koffie gedronken en zoete broodjes gegeten. Als we goed en wel in Menaggio een hotel gevonden hebben en ons omkleden begint het te gieten.
Vandaag hebben we afgesproken met Geert, Monique en de kids. Afspraak half elf bij de kerk. Een half uurtje later dan gepland ontmoeten we elkaar en drinken samen een cappuccino. Het blijft de hele dag regenachtig met af en toe flinke buien. Samen bekijken we Menaggio wat op zich een leuk stadje aan het Lago di Como is en waar het stikt van de toeristen vooral veel Nederlanders. Maar waar ook een autosnelweg, zo te zien al een hele tijd, op afbouw wacht. Na een gezellige avondmaaltijd met lekkere pizza's gaan Geert en Monique weer naar hun vakantieadres. Helaas vergeten ze bij het restaurant een tas met belangrijke spullen. Henriëtte haalt de tas op en spreekt met de receptie af dat Geert deze diezelfde avond nog komt ophalen.

Dag 13: vrijdag 23 juli

Hier naar toe met de boot.
vertrek: 07.30 uur Menaggio (I) (veerboot)
aankomst: 16.30 uur Treviglio
afstand: 99,7 km
max.snelheid: 46,6 km/h
gem.snelheid: 17,1 km/h
Vrijdag, dag 13, ik geloof er niet in maar toch, 10 minuten te laat vertrekt de veerboot vanuit Menaggio (en niet een stuk verder volgens de kaart) naar Bellágio. Onderweg ook weer ontbeten in een bar maar deze keer geen verse broodjes helaas. De weg langs het Lago di Lecco is behoorlijk rustig Maar dan verschijnen de tunnels. De eerste gaat nog, keurig verlicht en de tweede in het begin ook maar dan; na een bocht, is het afgelopen met de verlichting. Je ziet dan letterlijk geen hand voor ogen. Henriëtte heeft helaas geen licht (nieuwe Kogafiets!) en rijdt in het niets, steeds verder naar de linker weghelft. Ik kan haar nog net in mijn licht zien. Afgestapt en voetje voor voetje naar rechts want daar is een stoep. We lopen verder over de stoep de tunnel uit. Op de stoep staan om de 100 m betonnen paaltjes op kniehoogte. Henriëtte hoort mijn waarschuwing niet en knalt tegen zo'n paaltje.
Aan het einde van de tunnels staan een aantal wielrenners te wachten om ook de tunnel in te fietsen Onze waarschuwingen verstaan ze niet en fietsen ook het donkere gevaar tegemoet. Als we de tunnel uit zijn blijkt de afstand naar de plaats waar we rechtsaf moeten slaan, veel dichterbij dan op de kaart staat aangegeven. We komen terecht op een zeer druk verkeersknooppunt met veel vrachtverkeer richting Milaan. Na vragen, het hele eind weer terug richting Civate. Ook hier gaat het mis omdat er geen bewijzering is. Na nog een keer vragen zitten we ook nu weer op een autoweg. De nieuwe autoweg waar Benjamins in zijn boekje van '96 melding van maakt is ook hier nog steeds niet klaar. Weer terug en na nog een keer vragen de weg naar Galbiate gevonden. Op de kaart staat, in een bijna onleesbare lettersoort, wel de Colle di Brianza maar blijkt flink hoger dan dat de kaart aangeeft. Onderweg drinken we iets en ligt er een krant met daarin een foto van de gevolgen van een windhoos die door dit gebied getrokken is. De plaats van de foto komt me bekend voor en het blijkt dat wij door deze plaats komen. Het is inderdaad een brede strook waar bomen, daken en gewassen totaal vernield zijn. In Paderno rijden we weer eens verkeerd maar is dit een geluk bij een ongeluk. In het restaurant waar we iets eten vertelt een vriendelijke serveerster dat vanaf hier, de fietspad langs de Adda ook goed te berijden is. Dat blijkt inderdaad het geval. Zelfs de bomen die omgewaaid zijn, zijn netjes opgeruimd. Erg mooi om te fietsen met de overblijfselen van sluizen die nog door Leonardo da Vinci ontworpen zijn. Helaas liggen een eind verder nog een aantal bomen over het fietspad. Een tegemoetkomende mountain bicker vertelt dat er verder op nog meer bomen over de weg liggen. Dan maar weer terug omhoog over een slecht kiezelpad. Na deze warme omweg rijden we de Povlakte in op weg naar Trevíglio. Hier blijkt wel een hotel (hotel Trevíglio) te zijn waar we kunnen overnachten maar zijn alle restaurants, zoals altijd op vrijdag, gesloten. Bij een pizzakoerier kunnen we gelukkig een afhaalpizza nuttigen.

Dag 14:zaterdag 24 juli

Sabbioneta. Uitgang bij de VVV.
vertrek: 08.10 uur Trevíglio (I)
aankomst: 16.30 uur Sabbioneta (I)
afstand: 124,2 km
max.snelheid: 30 km/h
gem.snelheid: 19,9 km/h
Vandaag begint de Po-vlakte echt. Het landschap lijkt erg op Nederland. Vlak, veel maïs en sloten en kanalen voor de afwatering die tevens voor de beregening gebruikt worden. Het water wordt simpel de akkers opgepompt.
Onderweg gaat het schakelen steeds slechter. Het is bijna niet te geloven voor een nieuwe fiets. Er blijkt een schakel van de ketting maar half vast te zitten. Van al het gereedschap blijkt dat we niet het goede bij ons hebben. In Casteleone proberen we eerst bij een automaterialenhandel een tang te lenen die we naar veel moeite ook krijgen. De man probeert ons in het Italiaans duidelijk te maken dat hij geen fietsenmaker is. Dat hadden wij ook wel gezien maar wilden toch graag de tang even lenen. Uiteindelijk lukte dat maar bleek niet voldoende om de ketting te repareren. Na dit oponthoud in gebrekkig Engels/Italiaans wist de man dat er in het dorp ook een fietsenmaker was. De Italiaanse uitleg bleek perfect. Zonder te vragen reden we naar de fietsenmaker toe. Met 2 schakels minder schakelt de fiets weer prima.
Ondanks dit oponthoud, op het vlakke land, lekker door kunnen fietsen. Het barst hier van de oude huizen, villa's, paleizen, kastelen en boerderijen uit de 14e, 15e en 16e eeuw. We overnachten en eten in het gezellige familiehotel Al Duca in een mooi oud vestingstadje (Sabbioneta) waar 's avonds de harmonie een concert geeft.
Dag 15: zondag 25 juli
Zomaar een dorpje onderweg.
vertrek: 08.10 uur Sabbioneta (I)
aankomst: 18.15 uur Zocca (759m) (I)
afstand: 135,1 km
max.snelheid: 43 km/h
gem.snelheid: 18,0 km/h
Vandaag begint de overtocht van de Apennijnen. Vanwege het bewolkte, niet benauwde weer flink op kunnen schieten. Een nieuwe mijlpaal is de oversteek van de Po die er op dit moment erg droog bijligt. De Po-vlakte blijkt wel één groot tuinbouwgebied met grote velden meloenen, tomaten en andere groenten. In de buurt van Vignola wemelt het van de fruitbomen en hangen de rijpe pruimen, perziken appels en peren over de weg als of ze zeggen willen "Pluk me dan". Ook hier blijkt de windhoos van enkele dagen geleden flink te hebben huisgehouden.
Het lijkt wel alsof de kaarten van Benjamins steeds onnauwkeuriger worden. Het lijkt wel Italiaans. Of hij heeft een slecht notitieboekje gehad of thuis slecht uitgewerkt. Waarom niet zoals in deel 1 de nummers van de wegen aangeven op de kaart, het gehucht bij naam noemen i.p.v. "je rijdt een gehucht binnen", meer aanwijzingen op de kaart van riviertjes, plaatsnamen enz., nauwkeuriger de bochten in de weg weergeven. Op de fiets allemaal herkenningspunten om niet steeds te hoeven vragen of je nog wel op de juiste weg zit.
Als we overnachten in hotel Panoramic (met inderdaad een schitterend uitzicht op de Apennijnen) in het plaatsje Zocca, nadat we eerst in het hotel lekker gegeten hebben, zit de eerste lange klim in de Apennijnen erop. In het dorpje zelf was die avond een soort Festival Mondial en een kleine kermis aan de gang. Het blijkt in deze kleinere plaatsen met meestal familie-hotels moeilijk om iemand te vinden die je in het Engels kan bedienen. Vaak wordt het dan een gok van wat je te eten krijgt. Van de andere kant zijn juist deze mensen erg behulpzaam, vriendelijk en klantgericht.

Dag 16:maandag 26 juli


vertrek: 07.45 uur Zocca (759m) (I)
aankomst: 14.30 uur Pistoia
afstand:84,9 km
max.snelheid: 49,5 km/h
gem.snelheid: 18,2 km/h
Vandaag zijn we de Apennijnen overgestoken, Toscane in. Tijdens de afdaling breekt de lucht open en waait er harde zeer warme wind van boven de 300. Pistoia is een leuk oud stadje, het eerste in Toscane, waar we net een dag te laat zijn voor een spektakelstuk ter ere van St. Jacob op het plein voor de Dom. De Dom zelf is helemaal ingepakt i.v.m. een restauratie. Het zal de eerste niet zijn zo blijkt later. Het jaar 2000 is een heilige jaar en men verwacht in Italië erg veel, vooral gelovige, toeristen vandaar dat vooral de kerken flink worden opgeknapt.
Het stikt ook hier overigens van de Nederlandse toeristen die het warme weer trotseren om een uitstapje naar deze plaats te maken. Deze dagjesmensen verlaten tegen etenstijd het plaatsje weer zodat ook hier 's avonds niets te beleven valt. In verband met het warme weer staan alle ramen open zodat we in het hotel (Patria) mee kunnen genieten van de televisie-uitzendingen waar de inwoners van Pistoia naar kijken en getuigen kunnen zijn van echtelijke twisten waar zich blijkbaar niemand voor inhoudt. We hebben gegeten in een restaurantje wat is het Capitool-boek staat (blijkt ook in de Michelingids te staan). Wel lekker, maar.....?

Dag 17: dinsdag 27 juli

Ponte Vechio Florence
vertrek: 07.50 uur Pistoia (I)
aankomst: 14.30 uur Florence of Firenze zoals de Italianen zeggen
afstand: 80,0 km
max.snelheid: 48,0 km/h
gem. snelheid 17,6 km/h
Na een uitstekend ontbijt in hotel Paria blijkt bij het afrekenen de prijs toch 10.000 Lire hoger dan was afgesproken. De persoon van de dag ervoor was er niet meer en deze meneer vertelde dat dit heel normaal was vanwege het "coperto" zeg maar tafel dekken. Dit verhaal evenals bedieningskosten merk je vooral in toeristische plaatsen heel erg. Je weet nooit vooraf wat je precies kwijt bent. Onderweg nog 1 keer verkeerd gereden (kaart!!!). Daarna nog een stevige klim naar Monte Albano vanwaar je een schitterend uitzicht hebt op Toscana maar ook de grote bruine wolken van de luchtverontreiniging waarneemt.
Tijdens de afdaling kom je door het plaatsje Vinci, de geboorteplaats van de gelijknamige Leonardo. In een oud kasteeltje is hier een museum van deze grootheid ingericht. Nu we de kans hebben maken we gebruik van de mogelijkheid om dit te bezoeken. Wat die man allemaal bedacht en uitgevonden heeft. Alleen jammer dat er alleen uitleg in het Italiaans bijstaat (zoals in veel Italiaanse musea trouwens). Een sprekend voorbeeld is de fiets zoals wij die nu kennen met ketting aandrijving. Wat ik begreep van de bijbehorend uitleg zijn de tekeningen en manuscripten (in spiegelbeeld, da Vinci schreef alles in spiegelbeeld op) pas in 1966 ontdekt. Raar dat je honderden jaren later op zo'n model voor de deur staat.
Ook in Vinci verkeerd gereden maar geen zin om terug te gaan. Dus via een drukkere weg naar Empoli. Op één willekeurig kruispunt stonden 3 bordjes met Empoli, 1x met 8 km, 1x met 7 km en 1x met 4 km. Het zandpaadje langs de rivier valt ook niet mee. In Montelupo bij de Coop gegeten en ook even moeten zoeken naar de juiste weg. Je wordt hier misleid omdat je de rivier niet over wilt maar dit blijkt een zijtak van de Arno te zijn. De weg naar Florence lijkt bij dit warme weer langer en met meer heuvels dan gepland.
De aankomst in Florence is een belevenis op zich. Jammer dat de toegangsweg van de kaart een eenrichtingsweg is. Nou trek je je als fietser daar in Italië niet erg veel van aan maar als het erg druk is neem je toch liever een alternatief. In Florence ben ik er letterlijk voor gevallen met de fiets dan. De aankomst bij de brug over de Arno met uitzicht op de beroemde Ponte Vecchio was een foto waard. Bij gebrek aan een VVV (niet kunnen vinden, ondanks het Capitoolboekje) zelf maar een hotel (Paris) voor 3 nachten gezocht in een vrij rustige straat in het centrum. Wel wat duur, maar met airco en een koelkast. De fietsen moesten we in een parkeergarage parkeren (30.000 Lire voor 3 nachten). Florence blijkt een erg drukke stad met veel toeristen (Jappen & en natuurlijk Nederlanders) auto's, bussen en scooters, scooters en nog eens scooters op 2 of 3 wielen. Blijkbaar doet men wel iets aan het milieu want er rijden ook kleine elektrische bussen. Een idee voor Tilburg?
In een Internetcafé nog een e-mailtje gestuurd aan Margot.

Zoiets verwacht je niet in Florence. David, klein? Een heel andere kijk op Florence.

Dag 18 en 19: woensdag 28 en donderdag 29 juli Florence


Deze twee dagen gebruikt om Florence te bekijken. Florence is een mooie stad waar veel te zien (maar te beleven?) is en hierdoor wemelt van de toeristen, vooral Japanners en Nederlanders. Volgens de Capitool-gids heeft het vrij onafhankelijke volk van Florence besloten dat de binnenstad autovrij moest worden. Een paar straten en pleinen zijn inderdaad autovrij maar voor de rest krioelt het er van de auto's, bussen en natuurlijk scooters in alle maten en soorten die de lucht behoorlijk vervuilen. Naast de gebruikelijke aanbevelingen uit de Capitoolgids hebben we ook het Galileomuseum bezocht met allerlei wetenswaardigheden van deze geleerde (en andere uit deze tijd) die zijn toevlucht zocht en kreeg in Florence ten tijden van zijn excommunicatie door de kerk.
Alleen de Dom hebben we niet van binnen gezien. 's Morgens om 10 uur stonden al lange rijen toeristen te wachten om naar binnen te kunnen. Florence is ook een schone stad waar 's nacht de schoonmaakploegen af en aan rijden om het vuil op te ruimen. Ogenschijnlijk ook geen hanggroepjongeren die de muren bekladden met graffiti. Toch, op een wandeling door het buitengebied met schitterend uitzicht op de stad en een indrukwekkend fort, liggen op verschillende plaatsen (ook hier) de drugsspuiten in de berm van de weg.
Zoals alle toeristische plaatsen is Florence ook een dure stad en dan niet alleen de modewinkels van alle bekende en beroemde modeontwerpers ook in restaurants betaal je niet alleen meer, maar je moet goed opletten of, en hoeveel, coperti (3 à 4000 Lire pp) en of bedieningsgeld (10 - 15%) betaald moet worden. Verder moet je onthouden wat je besteld hebt en wat daar bij moet zitten. Men serveert zonder blikken of blozen een gerecht zonder alle ingrediënten omdat iets op is, of het gewoon vergeet. In een restaurant, tegenover het hotel, zaten we rustig te eten toen op een gegeven moment een groep van + 10 mannen binnen kwam vallen. De hoofdman zetten zonder te vragen de TV aan terwijl de eigenaar schouderkloppend en erg vriendelijk tegen deze persoon zenuwachtig de obers aanmaande om vooral snel het eten (allemaal spaghetti) te serveren. Volgens ons een maffia-clan die na afloop de stad introkken om beschermingsgeld te innen.
Het weer in Florence was wisselend. Het regende zelfs een avond. Leuk om te zien is dat de illegale verkopers van leren riemen en andere prullaria direct overschakelen op paraplu's. Ook het struisvogelspel van deze gasten met de politie is wel aardig om te zien.

Dag: 20 vrijdag 30 juli

De specifieke kleuren van een wijk in Sienna
vertrek: 08.05 uur Florence
aankomst: 14.30 uur Siena
afstand: 78,2 km
max.snelheid: 58,0 km/h
gem.snelheid: 15,9 km/h
Vandaag diverse keren in de brandende zon flink moeten klimmen. 1x een andere verkeerde route genomen. Verder een schitterde rit door Toscane en de Chianti waar we de (toeristische) wijnroute volgen. Ook hier veel Nederlandse auto's op de weg en als we boven op de berg in de buurt van Pietrafitta in een restaurantje iets eten en drinken zijn 3 van de 5 tafeltjes waar klanten zitten, bezet door Nederlanders. Het laatste stuk naar Siena gaat langzaam bergafwaarts wat erg plezierig fietst. Ondertussen passeren we een heel bos met cipressen en veel wijngaarden. In Siena staat bij het binnenrijden een kiosk van de VVV waar een grietje zit te internetten en blijkbaar geen zin heeft om zich door ons te laten storen en verwijst naar haar collega die met een andere klant bezig is. Dit duurt wel erg lang en uiteindelijk is de troela dan toch bereid om ons op een onvriendelijke toon aan een slaapplaats te helpen. Hotel Alex ligt net buiten de stadsmuren. Een leuk schoon hotelletje met airco en een koelkast (die wel wat herrie maakt) en veel verkeerslawaai wat waarschijnlijk de prijs ook wel wat drukt. Alex is waarschijnlijk de wat oudere, norse (maar naar later blijkt toch wel vriendelijke), mank lopende eigenaar die op de gang een grote kast heeft staan met motorracetrofeeën uit een grijs verleden. We boeken hier voor twee nachten om een dag Siena te bekijken.

Dag: 21 zaterdag 31 juliSiena

Het gemeentehuis van Siena.
"Rustdag"in Siena.
Siena vind ik leuker dan Florence. Hoewel hier minder indrukwekkende gebouwen staan dan in Florence, lijkt het wel of hier de tijd heeft stil gestaan. Waarschijnlijk vanwege de historie (overheersing) heerst hier nog een sfeer van eeuwen geleden. Overal in de stad zie je de keramische straatverlichting van de bepaalde wijk in de typische wijkkleuren. Op 16 augustus zijn de volgende paardenwedstrijden, de Palio op het imposante plein (Plazza del Campo) voor het gemeentehuis. Ook hier wordt veel Nederlands gesproken. Ik snap niet dat de toeristische informatie en menukaarten nog niet in het Nederlands zijn i.p.v. Duits. Duitsers zie of hoor je hier nauwelijks. Heeft dat de maken met de gebrekkige talenkennis van de Italianen? Duits wordt er niet gesproken en Engels alleen in de grotere toeristencentra. In de restaurants valt de slechte en onvriendelijke bediening op.
Op 1 kaartje 3 musea bezocht! Tussen de middag gegeten bij McDonald's. We zouden dat in Rome bijna elke dag doen vanwege de lekkere salades die je in een Italiaans restaurant nauwelijks kunt krijgen. Je kunt zeggen wat je wilt maar het eten is overal van uitstekende kwaliteit, de prijs is er gunstig zonder verschil of je aan de bar, aan een tafeltje of op het terras iets gebruikt, de openingstijden zijn zeer ruim en het interieur met airco is in deze hitte zeer aangenaam. Ook de toiletten zijn er altijd schoon wat je van veel Italiaanse restaurant en winkels niet kunt zeggen.
Het blijkt dat de politie hier streng, vooral jongeren in een afwijkende kledij, controleert op drugs.

Dag:22 zondag 1 augustus

Het typische landschap van Le Crete.
vertrek: 07.30 uur Siena
aankomst: 16.30 uur Chiusi
afstand 111,11 ! km
max.snelheid: 55,0 km/h
gem.snelheid: 16,5 km/h
De vrouw van Alex uit het gelijknamige hotel wilden voor ons wel vroeger opstaan om het ontbijt te maken toen wij wilden vertellen dat we vroeg zouden vertrekken i.v.m. het te verwachte warme weer. Aardige mensen.
Vandaag Le Crete ingereden. Een zeer bijzonder landschap, zeker 's morgens vroeg. Diverse jagers gezien en gehoord en een opgejaagde ree die voor ons, helemaal overstuur, de weg overstak.
Blijkbaar geldt hier geen stookverbod zoals bij ons, vies vooral met zo'n windstil, warm weer.
We hebben gekozen voor de omleidingsroute naar de abdij van Monte Oliveto Maggiore, zeer indrukwekkend. Gelukkig mochten we in onze fietskleren naar binnen. De route werd daardoor wel ruim 30 km langer en heftiger wat minder aangenaam is met zo'n warm weer. Het stadje Pienza wel in geweest maar je merkt dat als je al zoveel gezien hebt er een bepaalde verzadiging optreedt. (zie ook verhaal van Pius II). Het landschap van Le Crete wordt ook een stuk minder als de zon in je nek brandt en er veel geklommen moet worden. Montepulciano hebben we daarom alleen van afstand bekeken wat op zich al schitterend is. In het stadje Chianciano weer eens verkeerd gereden. In het dorpje zelf stond met grote letters Chianciano Terme ook de kaart was niet echt duidelijk en op een kruising stond Chiusi aangegeven dus deze weg ingeslagen. Bleek dus fout te zijn. Gelukkig was het niet veel verder en hoefden we geen zware bergen over. In Chiusi, een armoedige stadje, met nog een bureau van de communistische partij Italia (begrijpelijk), is 1 restaurant, 1 hotel(letje) La Sfinge, 1 café, maar daardoor ook wel weer gemoedelijker.

Dag: 23 maandag 2 augustus

De middeleeuwsewijk van Viterbo.
vertrek: 07.20 uur Chiusi
aankomst: 15.00 uur Viterbo
afstand: 98,2 km
max. snelheid: 50,5 km/h
gem.snelheid: 17,8 km/h
Vanmorgen, na eerst weer in een bar ontbeten te hebben, op tijd vertrokken vanwege het warme weer. Het eerste stuk ging naar beneden en daarna een groot stuk vlak terrein langs de Chiani. Dat schoot lekker op. Vervolgens een flinke berg met een lekkere afdaling naar Orvieto waarbij we onderweg begeleid werden door een grote roofvogel. Ook hier niet in de stad zelf geweest (lag te hoog op de berg). Voorbij Orvieto bij een garage het balhoofd van de fietsen afgesteld en of dit de oorzaak was? maar helaas weer een afslag gemist. Hier hadden we beter terug kunnen fietsen want de omweg was druk, lang en hoog. Helaas kun je dat op de fietskaart niet zien. De krekels in de bomen maakte een herrie van je welste (slaat op warm weer). Volgens Henriëtte moedigen ze ons aan en warempel, met enige fantasie kun je de specifieke aanmoedigingen horen die je ook hoort bij de afdalingswedstrijden tijdens het Alpineskiën. Voorbij Boccetta begon het zowaar te regenen terwijl op de korenvelden de stoppels verbrand werden (moedwillig?). Na even schuilen onder een boom waarbij we maar meteen van de gelegenheid gebruik maakte om wat te eten en te drinken, ging de reis verder. Het bleef verder wel dreigen maar ook droog tot voorbij Bagnoregio. Hier barste een tropische regenbui los en geen plek om te schuilen alleen tegen een leegstaand huis, wat later bleek, zonder dakgoot. Zo goed en kwaad als het ging de regenpakken uit de tas en de beschermhoezen over de tassen getrokken maar toch waren we in een mum van tijd nat tot op ons vel. Toen het iets minderde toch maar verder gereden maar door de slechte wegen staan er grote plassen op de weg en het autoverkeer, met name vrachtauto's en bussen, trekt zich van zo'n regenbui niks aan. Het gevolg, bij het passeren krijg je de volle jaag zodat je door het opspattende water bijna van de weg gesmeten wordt. Ook het fietsen wordt gevaarlijk want door het water zie je de grote kuilen in de weg niet meer. Tot overmaat van ramp begint het ook nog te onweren net als we in het open veld zijn. Gelukkig kunnen we bij een constructiewerkplaats schuilen en zijn de mensen daar zo vriendelijk om handdoeken te halen zodat we ons wat kunnen drogen. Een heuveltje verder is het kurkdroog, de zon schijnt er zelfs volop en kunnen de regenjassen weer uit. Op de schoenen na is de fietskleding gelukkig weer vrij snel droog. In deze omgeving zitten blijkbaar ook slangen want onderweg hebben we een paar platgereden exemplaren gezien evenals een jong vosje. Als we in Viterbo aankomen begint het hier ook te regenen. Viterbo is zo te zien een stad met toekomst want nergens hebben we zoveel jongeren bij elkaar gezien. De Middeleeuwse wijk bezocht. Erg mooi en nu eens niet bewoond door rijke Romeinen maar door gewone arbeidersgezinnen. De verhalen over de bevolking van Viterbo ten tijden dat de Paus hier thuis was, spreken mij wel aan. Het is alleen jammer dat deze bevolking het renoveren en instant houden blijkbaar niet zelf kan betalen waardoor de stad een verpauperde indruk maakt. Het hotel Tuscia (via de VVV) is matig maar heeft toch 3 sterren. Wat hiervoor de maatstaf is zou ik wel eens willen weten. Vanavond gegeten bij de Chinees. Hierbij komt nog een extra handicap als blijkt dat de bediening alleen maar Italiaans (en Chinees) spreekt. Nummer 23 op de kaart bleek hier geen Nasi Rames te zijn. Tomatensoep kende ze niet (this is Chinees, not Italian) terwijl ze wel allerlei Italiaanse Pasta gerechten op het menu hadden staan. Toch lekker gegeten en, zoals bij ons vroeger, niet duur.

Dag: 24dinsdag 3 augustus

fotosrome/Middeleeuwse poort in Anguillara
vertrek: 08.15 uur Viterbo
aankomst: 14.30 uur Anguillara
afstand: 98,2 km
max.snelheid: 50,5 km/h
gem.snelheid: 17,8 km/h
Het hotel was niet geweldig, maar wat wil je voor die prijs. Bij het ontbijt een echtpaar uit Zuid Afrika ontmoet die een wandeling door Italië maakte. Maar bij het vertrek zagen we dat een Land Rover klaar stond met een Engels sprekende Italiaanse hostess die de mensen waarschijnlijk naar de vrije natuur brengt om vandaar verder te lopen naar de volgende plaats waar het bedje alweer gespreid staat.
Bij de receptie vertelde de vrouw een geel-zwart gestreepte slang gezien te hebben (waarschijnlijk een tuinslang maar hoe vertel je dat in het Engels). Van het regenweer van gisteren is niets meer te merken. Op een gegeven moment heb je het idee dat we op de weg tussen Geulhem en Rothem (Zuid Limburg) fietsen. Rechts een riviertje en links dichtgespijkerde mergelgrotten. In Sutri fietsen we langs een heus Romeins amfitheater. Verder is het vandaag weer veel klimmen hoewel Bastiaanse dat niet aangeeft op zijn kaartje maar aan onze versnelling en kuiten is te merken dat er stukken bijzitten waar 1 à 2 pijltjes niet zouden misstaan. De laatste berg voor Trevignano staat aangegeven als bebost. Dat is ook zo maar op weg merk ja daar niks van zodat je constant door de hete zon fiets. In plaats van olijfboomgaarden (vlgs. Bastiaanse) passeren we veel velden met hazelnootstruiken. Bij het Lago di Bracciano voor het eerst onder de palmbomen gezeten. Ook aan de hoeveelheid rommel langs de weg merk je dat we in Zuid Europa beland zijn. Veel hellingen langs het meer zijn door bosbranden kaal en zwart geblakerd. Terwijl ik dit verslagje schrijf is Henriëtte een eindje zwemmen in het meer. We hadden verwacht dat hier veel Romeinen zouden zitten zeker met dit weer maar op en rond het hele meer is zo goed als niks te doen. We logeren in hotel da Vittorio waar naast ons een paar Italiaanse vrouwen herrie maken voor 10. Ook Anguillara op zo'n 30 km van Rome blijkt een leuke middeleeuwse wijk rijk te zijn.

Dag 25: woensdag 4 augustus Suzanne jarig

Het heilige eindpunt.
vertrek: 08.15 uur Anguillara
aankomst: 10.15 uur Rome St Pietersplein!!
afstand: 37,9 km
max.snelheid: 50,0 km/h
gem.snelheid: 18,4 km/h
De laatste fietsdag.
Qua afstand hadden we dit stukje gisteren ook nog wel kunnen fietsen. Maar het onbekende en grote Rome doet ons besluiten om op ons gemak naar Rome te fietsen en daar in alle rust een hotel te zoeken. Het stille landweggetje blijkt een sluiproute te zijn. Het landschap lijkt op de geweldige rotzooi na, veel op dat van Zuid Limburg. Het wordt allengs drukker en het blijkt dat Italianen in zo'n druk verkeer toch wel respect voor fietsers hebben. We worden nergens van de weg gedrukt en als je maar gewoon doorfietst wordt er ook netjes op je gewacht. In Rome zelf blijkt de halve stad open te liggen zodat we met de fiets over de trottoirs tussen de voetgangers het laatste stuk af moeten leggen.
Maar om 10.15 uur en de totale teller op 2151 km staan we dan voor de obelisk op het St. Pietersplein een voldaan en enigszins raar gevoel. Na de nodige foto's op zoek naar een toeristenbureau. Op het St. Pietersplein bleek er een te zijn helaas niet voor een hotel. We werden doorgestuurd naar een bureau op het Pius XII plein. Helaas alleen maar voor groepen en men kon (of wilden) ons niet verder helpen. Toen zelf maar op zoek naar adressen van hotels of appartementen en/of een VVV. Op weg hiernaar toe kwamen we lang een reisbureau en deze kon bemiddelen voor een hotel (met airco). Hotel Aurelia in de buurt van de St. Pieter, was (en is misschien nog wel) een klooster geweest. Wel duur maar na enig onderling beraad toch maar gedaan. Op de fiets daar naar toe (wel korter dan de uitleg van de man van het reisbureau, waarschijnlijk kent hij Rome alleen per auto) bleek het toch iets verder te zijn dan verwacht maar het ligt prachtig op een berg met veel groen.
Het hele complex was omgeven door muren en een op afstand bediend toegangshek. We bleken op dat moment de enige gasten te zijn in het toch grote complex wat vooral gebruikt werd voor congressen ed. De kamer was niet groot maar rustig en met airco. Het bleek dat je voor 15.000 Lire ook in het hotel kon eten. Voor de dag daarop maar besproken. Niet uitgebreid en hoogstaand maar waarschijnlijk echt Italiaans. Dus voor de volgende dag ook maar besproken. Omdat we de vorige dag de enige gasten waren en er nu meer gasten waren kregen we hetzelfde menu als gisteren. Bij navraag bleek dat een vergissing. De andere dagen hebben we elke dag iets anders gegeten behalve het toetje, dat was elke dag ijskoud onrijp fruit.
De eerste dag Rome hebben we te voet gedaan. We hebben ons wat georiënteerd en plannen gemaakt voor de volgende dagen. Het blijkt in Rome erg warm te zijn zodat iedereen zoveel mogelijk in de schaduw wil lopen en/of zitten. De St Pieter staat aan de voorkant helemaal in de steigers maar blijkbaar is het karwei geklaard want laag voor laag wordt de steiger kleiner.

Dag: 26, 27, 28, 29 en 30 donderdag 5 t/m maandag 9 augustus

Vanaf de koepel op de St Pieter.
De eerste dag de St. Pieter, het Vaticaansmuseum (incl. de Sixtijnse kapel) en de Engelenburgt bezocht. Indrukwekkend en mooi en onvoorstelbaar dat mensenhanden dit allemaal hebben kunnen maken. De St. Pieter en andere kerken mag je in korte broek, minirok of onbedekte schouders niet in. Dit levert buiten in de zuilengalerij aardige omkleed taferelen op en in de souvenirstalletjes kun je dan ook een soort trainingspakbroek kopen. Natuurlijk veel toeristen die in busladingen tegelijk aan en afgevoerd worden. Vooral in de Sixtijnse kapel valt het op dat veel toeristen voor de plafondschilderingen van Michelangelo komen. Voor de rest, wat ook heel erg de moeite waard is, hebben ze nauwelijks oog. Velen slaan dan ook grote stukken van het museum over.
De tweede dag met de toeristische bus mee geweest om een overzicht te krijgen. Onderweg uitgestapt bij het Colosseum, het Forum Romanum en bij het centraal station om te vragen of het mogelijk was om de fiets in de trein mee te nemen naar het vliegveld . Dit bleek niet het geval en hebben daarom bij het toeristeninformatiecentrum naar de mogelijkheid van een overnachting in de buurt van het vliegveld geïnformeerd. We kregen een boekje met alle hotel van Rome en omstreken.
Deze eerst twee dagen heeft de fiets voor het hotel geparkeerd gestaan en hebben we alles te voet gedaan. Vanaf zaterdag hebben we alle moed bij elkaar geschraapt en met de fiets Rome bezocht wat heel erg mee viel en ook erg leuk was.
In korte tijd zaten we bij de Spaanse trappen en hebben daar wat winkelstraatjes bekeken.
Onderweg sprak een zgn. Fransman in een auto ons aan (in het Engels) of wij de weg wisten. Op onze ontkenning wenkte hij ons toch om te vragen waar hij dan precies was en of wij de weg konden vertellen naar de St. Pieter. Waar we waren wisten we wel maar verder...?. De man vertelde dat hij een modezaak in Parijs had en voor zaken 3 dagen in Rome was, waar wij dan vandaan kwamen. Heel enthousiast bood hij voor onze spontane hulp daarop in een pak aan met twee leren jassen. Op dat moment roken wij onraad maar op onze weigering hield de man aan om voor zijn bedrijf reclame in Nederland te maken. Toen wij bleven weigeren vroeg hij nog wel, omdat hij zijn creditkaart niet bij zich had, of we geld voor hem hadden om benzine te tanken wat natuurlijk de hele opzet was. Na een controle of we ondertussen niet bestolen waren vervolgende wij onze weg. Toen we daarna met de fiets op het Piazza du Populo reden zagen we twee vrouwen staan met ook zo'n zak waar ze twee leren jassen uit haalden. Hier had de man blijkbaar meer succes.
Met de fiets door Rome gaat supersnel en zonder problemen en ... je ziet veel meer.
Op deze manier hebben we alle bekende plaatsen wel bezocht inclusief de catacomben via de Via Apia, gesloten voor auto's maar goed te fietsen. In villa Borghesen het gelijknamige museum bezocht met o.a. veel beelden van Bernini. Ook zeer de moeite waard. Van hieruit over het enige fietspad van Rome naar het Olympischstadion is een peulenschil. Op zondag zijn we naar de vlooienmarkt gefietst wat hier nog een echte vlooienmarkt is en waar ogenschijnlijk weinig toeristen komen.
De markt met "nieuwe" spullen op Porta Portuense was veel drukker maar voor ons veel minder interessant. Op maandag naar de uitgaanswijk Trastevere gefietst die op maandagochtend een troosteloze, vieze indruk maakt.

Wel bekend! Die Romeinen maken er ook maar een rommeltje van. Wat een werk voor een beetje wijwater.

Dag 31: dinsdag 10 augustus


vertrek: 08.15 uur Rome hotel Aurelia
aankomst: 10.15 uur Fiumicino
afstand: 27,2 km
max.snelheid: 44,6 km/h
gem.snelheid: 20,4 km/h
Vanwege de onmogelijkheid om de fiets mee te nemen op de trein, de dag voor vertrek met het vliegtuig een hotelletje (Eden) geboekt in Fiumicino de plaats waar het vliegveld ligt. Vanuit Rome hoef je alleen maar de Via Portuensa af te rijden en je rijdt zo dit vissersdorpje (wat me direct aan Kreta doet denken) binnen. Onderweg kom je nog wel wat heuveltjes en een ongelofelijke hoeveelheid rotzooi tegen maar verder is dit goed te doen. Een ander verschijnsel wat je onderweg tegenkomt zijn de hoertjes die langs de weg staan en de aandacht van de passanten proberen te trekken om klanten te lokken. Hier en daar staan dan wat hutjes die met afvalhout en plastic in elkaar getimmerd zijn en als afwerkplaats dienen.
In Fiumicino is het erg heet maar gelukkig waait er aan de Middellandse zee een verkoelend briesje. Deze dag 2 keer lekker gegeten. Tussen de middag in een zelfbedieningsrestaurant waar veel van het plaatselijk (kantoor)personeel ook komt eten en 's avond in een visrestaurantje (Al Molo) aan zee. 's Avonds is er op het plaatselijke (vis)marktplein een optreden van een of andere tweederangs band die veel herrie produceert en weinig muziek. Gelukkig stoppen ze om 12.00 uur want in bed kunnen we volop mee genieten.

Dag 32: woensdag 11 augustus


Naar huis!
Vanaf het hotel naar het vliegveld Leonardo da Vinci (hij staat groot voor het vliegveld met een model van een helikopterrotor) is een kwartiertje fietsen. In de grote hal de fietsen zodanig gedemonteerd (stuur en trappers naar binnen en banden leeg) en ingepakt dat ze met het vliegtuig mee konden. De fietshoezen van de fietswinkel hebben weinig zin. Het inchecken van de fietstassen en fietsen gaat zonder problemen. Het vliegtuig vertrok bijna een uur te laat en onderweg hoopte we iets van de eclips te zien. Helaas, met de zon in de rug, niets van gemerkt. Wel onderweg het Lago di Como nog gezien met de plaatsjes waar we gefietst hebben. Boven de Alpen wordt het bewolkt en zien pas weer land in Brussel waar we rond 14.00 uur landen. Nog even wat langer op de fietsen moeten wachten maar uiteindelijk zonder beschadigingen in ontvangst genomen. Suzanne en Koen halen ons op en rond 16.00 uur arriveren we in Tilburg.